Maandag 19 mei 2025 - Black Paisley.
Black Paisley, dat voelt Engels of Amerikaans aan en als je hun muziek hoort zou je die kant ook op denken, maar niks is minder waar. De naam is afgeleid van de Amerikaanse gitarist Ritchie Sambora (bekend van Bon Jovi) die ooit een signature gitaar uitbracht met dezelfde naam. Tja, je kunt maar ergens je bandnaam vandaan halen natuurlijk :) De band is overigens afkomstig uit Zweden en bracht in 2017 het album uit waarop het nummer staat wat ik vandaag op Muzikale Maandag onder de aandacht wil brengen, namelijk Run, run, run.
Zondag 18 mei 2025 - Duidelijk.
Gisteren schreef ik al dat m'n vlinderstruiken niet zo lekker gaan en in plaats van er 40.000 keer langs te lopen had ik natuurlijk al lang even goed kunnen kijken. Dat kwam vandaag en nu blijkt dat ik hetzelfde probleem heb als vorig jaar, namelijk bladluis en niet te zuinig ook. Het zit voornamelijk in één van de struiken en wat er met de ander mis is weet ik nog niet, maar op de onderstaande foto's is het best met enige zekerheid vast te stellen dat het hier om bladluis gaat. Toch? Pfff...
Het item Bloembed 2025 in het menu Xtra heb ik vandaag aangepast maar op de datum van gisteren laten staan. Een beetje lui, want zo hoefde ik enkel wat foto's toe te voegen en klaar :)
Zaterdag 17 mei 2025 - Update bloembed.
Het bloembed. M'n ideaal zou zijn om een bed te hebben met héél veel bloemen en héél veel kleur. Dat lukte het eerste jaar voor 90 procent want het enige wat ik toen mistte was hier en daar wat verschil in kleur, maar anders dan dat was het perfect. Het tweede jaar dacht ik door te borduren op het eerste, maar toen bleken de bloemen zich niet voldoende te hebben doorgezaaid dus kwam er simpel gezegd niet voldoende op. Dit jaar zou beter gaan en zo begon ik vol goede moed volledig opnieuw met allerlei kleine zakjes zaad in plaats van de grote doos die ik eerder had.
Ik ben bang dat daar in de basis al de grootste fout van dit seizoen zat, want toen ik wilde gaan zaaien bleek er maar erg weinig zaad in de zakjes te zitten. In mijn beleving in ieder geval veel te weinig om een mooi vol en met name divers bloembed te krijgen en tot nu toe wordt die angst best werkelijkheid. Het kan natuurlijk zijn dat het m'n ongeduld is wat spreekt, maar er lijkt gewoon maar weinig op te komen en dat is jammer. Misschien bloeit het 100 keer mooier dan eerder en komen er ook nog eens 100 keer meer insecten op af, maar op dit moment zie ik dat redelijk somber in.
Daarnaast gaan de vlinderstruiken weer niet lekker en ik schrijf bewust 'weer' omdat ik me van vorig jaar kan herinneren dat die het door luizen ook even zwaar hadden, maar in dit geval zou het ook door de urine van Odin kunnen komen die er tegenaan heeft staan plassen. Ik moet even zien hoe het verder gaat en anders kan ik altijd nog van het luizenmiddel gebruiken wat ik nog heb staan van vorig jaar. Dat hielp toen in ieder geval wel goed, dus mocht dat het probleem zijn dan is het snel uit de wereld te helpen. Kortom: het is zowel met de vlinderstruiken als de wilde bloemen in het bed simpelweg even afwachten.
Ik hoop nog steeds dat het over een week of 3 à 4 vol staat met prachtig bloeiend spul, maar het zal er denk ik op neer komen dat ik het volgend jaar wéér anders ga doen. Al doende leert men en dan weet ik in ieder geval dat opnieuw beginnen het beste is en welke zaden ik moet hebben. Dat is, áls ik er volgend jaar nog aan begin want de kans is best aanwezig dat er een vergelijkbaar Holzhausen als op de foto te zien is op die plek zal staan. Maar goed, wie dan leeft die dan zorgt dus eerst hier maar eens van genieten. Wat er ook uit komt :)
Maandag 12 mei 2025 - Little Caesar.
Dit bandje komt uit de Verenigde Staten en is al vanaf 1987 actief. Niet achter elkaar, want ze stopten in 1992 om vervolgens in 2001 de boel weer op te pikken. Als je achtste album wat uit komt een titel nodig heeft, dan noem je dat simpelweg Eight en zo zit hun muziek ook in elkaar: simpele, eerlijke recht toe recht aan rock ’n roll met wat gitaren, drums en zang waardoor het eigenlijk gewoon niet verkeerd kan. Het bewijs daarvoor check je op deze Muzikale Maandag met het nummer Vegas.
Zondag 11 mei 2025 - Bos, april '25.
Als bomenzager kom je logischerwijs op alle plekken waar bomen staan: van kleine stadstuintjes tot grote stukken rond een villa en uiteraard in bospercelen. Als ik een favoriet moet noemen kies ik zonder na te denken voor Italië waar ik als ware Mozes telkens de berg op ga en er met een jaarvoorraad kachelhout voor de eigenaren weer af kom, maar binnen Nederland wordt het dan toch wat ik 'het Brabants Bosje' noem. Dat kwam ergens eind 2018 op m'n pad en ik ben er eigenlijk nooit meer weg gegaan, al was het eigenlijk bedoelt als eenmalig opruimproject. Van een érg gevaarlijk stukje bos met allemaal dood hout er in hebben we toen in een half jaar tijd een toegankelijk open bos gemaakt waar door licht en ruimte weer iets zou kunnen gaan groeien en er in de perfecte wereld een zichzelf regenererend bos zou ontstaan. Hier wat foto's zoals het er uit zag toen we er in gingen:
Dat is gelukt want ook al het is en blijft een exoot: de Amerikaanse Vogelkers was de eerste die er bijzonder weelderig begon te groeien. Die groei probeer ik wat in toom te houden door telkens te gaan maaien en al het opschot te verwijderen, maar zoals bij dit boompje bekend is valt dat niet mee. Het mooie aan de eigenaar vind ik dat hij stelt dat het bos is en ook bos moet blijven, dus feitelijk met zo min mogelijk bemoeienis van de mens. Op die manier haal ik er alleen nog bomen weg die een gevaar vormen voor hun omgeving en alles wat door leeftijd of wat dan ook dood gaat maar in principe geen risico vormt sterft hier een natuurlijke dood. Spuiten tegen de eerder genoemde Amerikaanse Vogelkers is dus sowieso geen optie.
Dood hout kan hier jaren blijven staan tot het tegen de grond valt en als het dan gaat over natuur en het leven wat er in voor komt, dan is er eigenlijk geen mooiere manier. Er is weinig beter voor de biodiversiteit in een bos dan staand dood hout, al laat ik er ook wel veel liggen wat als schuil,- en/of nestplaats kan dienen voor allerlei beestjes. Het is qua beleving echt een rustpunt in een wereld die hier en daar behoorlijk op z'n kop staat en dan vind ik het prachtig om te zien dat het beheer van de afgelopen jaren z'n vruchten afwerpt. Jong spul begint te groeien waarvan het uiteindelijk de bedoeling is dat ze het bos over nemen van de oude bomen die er nu staan en als beheer is de inzet om dat zo mooi en natuurlijk mogelijk te laten verlopen.
Waarom dit hele verhaal? Omdat die stukje bos me aan m'n hart gaat en ik kan niet uitleggen waarom. Het is de rust die me overvalt als ik daar ben en plekken met rust roepen soms. Dat was vanmorgen het geval bij dit Brabants Bosje en dan is het geen kwestie van kiezen, maar ik MOET er heen. Een beetje rond lopend kijk ik dan uiteraard naar hoe het er bij staat en wat er eventueel aan werk aan zit te komen. Op dit moment doe ik er in verband met het broedseizoen helemaal niks, maar als dat voorbij is denk ik dat het eerder genoemde maaien van de Amerikaanse Vogelkers best een goede optie zal zijn en wat er dan in het najaar nog aan zit te komen zie ik dan wel weer. Nou ja, kijk hoe het er nu in het voorjaar bij staat:
Aan de randen is dit jaar alles prima in orde, dus hier hoeft als het goed is niks gedaan te worden. In het bos zelf is dat best een ander verhaal, want het stikt er op sommige stukken werkelijk van de Amerikaanse Vogelskers.
Het zou mooi zijn als er op zo'n open plek jonge boompjes gaan groeien, maar die staan voor alsnog meer aan de rand. Wellicht logisch omdat daar ook het meeste licht komt, maar ik zou ze eigenlijk ook op een plek als hierboven verwachten. Op andere plekken staan de oude bomen nog simpelweg te dicht op elkaar om jong spul een echte kans te geven, maar dat komt met de jaren vanzelf goed als je de natuur haar gang laat gaan.
Amerikaanse Vogelkers en varens. De laatste blijft staan, van de eerste moet echt álles weg. Het probleem hierbij is dat het jonge opschot van wat grove den en douglas spar er tussen staat en die mogen dus niet gemaaid worden.
Het is hier een beetje een wedstrijdje van wie het snelst bij het meeste licht kan komen en met de ochtendzon er op geeft dat best een heel mooi gezicht. Ik had overigens verwacht door vroeg te gaan dat ik gebruik kon maken van het zogenaamde 'gouden uur' om mooie foto's te maken, maar dat is zoals te zien best wel mislukt. Dat gouden uur waarbij je een hele mooie gloed van de opkomende zon zou moeten hebben geldt blijkbaar niet in een bos waar al die ochtendstralen worden tegengehouden door de bomen, maar goed... Je hebt in ieder geval een beeld.
Het is vandaag wellicht bij toeval nog Moederdag ook en toen ik daar was moest ik aan m'n eigen moeder denken die ons altijd zei dat we goed in moesten ademen als we in het bos liepen, want dat was gezonde lucht. Nu zijn we heel nuchter bekeken ruim 40 jaar verder en vraag ik me wel eens af wat er met alle gezonde lucht gebeurt is, maar gevoelsmatig klopt het sowieso dat het in een bos qua adem beter aanvoelt. Voor het werk in de staalindustrie kom ik natuurlijk op allerlei plekken waar het een stuk minder schoon is en dat verschil is echt wel merkbaar. Wellicht dat het opzoeken van die schone lucht er toch een soort van zit ingebakken, maar ik heb m'n rust weer gevonden en daar draait het dan uiteindelijk om.
Woensdag 7 mei 2025 - Fotokunst.
Het internet heeft net als de moderne sameleving 2 kanten, namelijk een mooie en een minder mooie. Je kunt ze beiden opzoeken, maar ik laat de minder mooie kant heel graag links liggen en leg dan liever de nadruk op de mooie kant. De kant waar een sociaal netwerk ook daadwerkelijk een sociaal netwerk is en de digitale wereld waar je de mooiste afbeeldingen kunt vinden, om maar een paar dingen te noemen. Over die afbeeldingen wil ik het vandaag weer een keer hebben, want ik kwam de onderstaande plaatjes tegen:
In alle gevallen heb ik helaas geen idee wie de fotograaf is geweest en omdat ik de afbeeldingen in dit geval moet verkleinen om ze passend binnen het formaat van deze site te krijgen vallen er best wat details weg, maar ik vind ze eigenlijk alle 3 prachtig en de cello spant wat mij betreft de kroon. Om ze echt goed te kunnen bekijken zou je het origineel moeten hebben, maar ja… meer dan wat plaatjes van het internet heb ik niet dus zul je het hier (wellicht helaas) mee moeten doen.
Maar goed, het gaat me feitelijk ook enkel om het idee dat er zulke mooie foto’s gemaakt en online gezet worden om ze op die manier te delen met de rest van de wereld. Alles is natuurlijk afhankelijk van je eigen smaak, maar ik vind ze prachtig en daarom de moeite waard om te delen.
Maandag 5 mei 2025 - Sabaton.
Uiteraard is het vandaag Muzikale Maandag, maar bovenal is het Bevrijdingsdag en daarom wil ik met het belangrijkste beginnen. Het is vandaag 80 jaar geleden dat de Tweede Wereldoorlog eindigde voor ons landje. Het vreemde is alleen dat het officieel geen nationale feestdag is, ook niet zoals veel mensen denken om de 5 jaar, maar het is per CAO geregeld of je vrij bent of niet. In mijn geval ben ik vrij, maar navraag leerde afgelopen week dat veel bedrijven gewoon open zijn en om eerlijk te zijn zou ik het niet eens erg vinden als ik wel zou moeten werken. De bevrijdingsfestivals en andere festiviteiten trekken me sowieso niet en ik heb (hoewel het één natuurlijk niet onder het ander kan) wat dat betreft meer met de Nationale Dodenherdenking dan met Bevrijdingsdag.
Het is meer 'het in vrijheid kunnen leven' wat me raakt dan de bevrijding aan het einde van de oorlog en dat komt dan door de contacten die ik had en nog heb met mensen die ooit niet in vrijheid konden leven. Zij vertelden me de verhalen uit eerste hand hoe het was om niet in vrijheid te kunnen leven, om letterlijk elke dag te vrezen voor je leven en er vooral geen eigen mening op na te kunnen houden. Het is juist dát gevoel wat ik een paar jaar terug heb verwerkt in een geschreven stukje over Bevrijdingsdag en dat is naast dat het ook via het menu Xtra te vinden is eventueel hier na te lezen. Ondanks dat we inmiddels wat jaren verder zijn is het qua gevoel voor mij nog steeds actueel.
Muzikale Maandag staat deze keer ook in het kader van herdenking, maar dan van een Franse soldaat genaamd Albert Severin Roche. Hij diende in de Eerste Wereldoorlog, kreeg diverse onderscheidingen vanwege de vele missies die hij uitvoerde maar stierf uiteindelijk ironisch genoeg in 1939 als gevolg van een ongeval met een auto waardoor hij werd aangereden toen hij uit de bus stapte. In Frankrijk heeft deze man een soort van heldenstatus, daarom maakte de band Sabaton een nummer speciaal over hem en dat werd The first soldier.
One man holds the line...
Zondag 4 mei 2025 - Bizar.
Vandaag is natuurlijk belangrijk vanwege de dodenherdenking die vanavond plaats zal vinden en ik zal daar zoals altijd ook actief aan meedoen omdat ik van mening ben dat het belangrijk is. Dat hoeft niet met allerlei pracht en praal en met een dotje hoogwaardigheidsbekleders. Nog sterker: het liefste gewoon zonder dat alles en op die manier sta ik om 20.00 uur letterlijk 2 minuten stil. Bedenk dat anderen hun leven gaven, zodat wij in vrijheid kunnen leven.
For whom the bell tolls: we salute you...
Maar om terug te komen op het onderwerp van vandaag: er is niks zo veranderlijk als het weer zegt men wel eens, en dat klopt voor de verandering als een bus. Afgelopen vrijdag was het hier lokaal nog 26 graden en nu (slechts 2 dagen later) is het letterlijk nog maar de helft. Die 13 graden en droog maakt het allemaal nog wel te doen, al zou wat neerslag op dit moment toch best welkom zijn volgens velen en ik ben er daar één van als het over m'n bloembed gaat. Ik heb het idee dat het minder snel op komt dan andere jaren, maar alles is ook echt gort,- en gortdroog dus wat dat betreft is het misschien geen wonder.
Zaterdag 3 mei 2025 - Dodenherdenking 2025.
De dodenherdenking van dit jaar is een beladen ding, tenminste... voor mij persoonlijk dan. Het is een evenement waarin respect de boventoon zou moeten voeren, maar waar steeds meer organisaties en mensen zich mee bemoeien, het aan willen passen en het respectvolle wat de kernwaarde is van deze herdenking is daarbij echt héél ver te zoeken. Een demonstratie (om maar wat te noemen) doe je gewoon niet(!) tijdens de dodenherdenking en de manier waarop je zo'n demonstratie vorm wilt geven doet er voor mij persoonlijk niet zo toe. Alles kan en mag voor en na dat moment besproken worden, maar van de 2 minuten stilte blijf je wat mij betreft af en álles wat dat verstoort valt voor mij in de categorie 'respectloos'.
Daniëlle van der Raad is als fractievoorzitter van NL Lelystad actief in de gemeenteraad van Lelystad en schreef er een stuk over waar ik me echt helemaal in kan vinden. Een deel daarvan staat hier onder:
Tijdens de Nationale Herdenking op 4 mei herdenken wij allen - burgers en militairen - die in het Koninkrijk der Nederlanden of waar ook ter wereld zijn omgekomen of vermoord; tijdens de Tweede Wereldoorlog, de koloniale oorlog in Indonesië, en in oorlogssituaties en vredesoperaties sindsdien. (bron: 4en5mei.nl)
Dát is de definitie.
Geen actualiteiten. Geen politiek theater. Geen herinterpretatie omdat iemand zich tekortgedaan voelt. Geen emotionele herschrijving omwille van identiteit of activisme. Geen eigenbelang vermomd als solidariteit. Geen kaping van het onderwerp voor een eigen agenda.
Je gaat niet aan 4 mei zitten, wat mij betreft onder geen enkele voorwaarde. Wat er nu gebeurt is geen verrijking, geen debat, geen solidariteit. Het is misbruik.
Je herdenkt geen genocide op voorwaarde. Je buigt het collectieve geheugen van een volk niet om tot politiek instrument. Wie dat wel doet, maakt ruimte voor antisemitisme, verpakt als empathie met vernietigende gevolgen.
Ik ben serieus benieuwd of de mensen en organisaties waar ik eerder op doelde het respect op kunnen brengen om dit moment met rust te laten en de discussie op een andere manier te voeren dan op een respectloze manier hun wil en gelijk af te dwingen, maar ben er bang voor dat het best nog wel eens op een soort van confrontatie uit zou kunnen draaien. We gaan het meemaken met z'n allen, maar ik laat het moment op zich er voor mezelf niet door verpesten.
|
|
|
| 
